Visie

Richard Westhof, eigenaar van Bright New Perspective:

Ooit deed ik als werknemer mee aan de Zuidas-cup, een voetbaltoernooi voor bedrijven en andere organisaties. Ik was toen controller en de enige van het managementteam die meedeed. De andere spelers werkten bij de afdeling Onderhoudsmanagement en het eigen Energiebedrijf. Nadat die dag relatief kansloos was verlopen, aten we gezellig met z’n allen van het buffet en daarbij werden onze resultaten uiteraard uitgebreid – en met veel voetbalhumor – doorgenomen.

Vervolgens ging het min of meer vloeiend over naar wat er allemaal niet beter en anders kon bij onze organisatie. Ik merkte dat ze daar maar wat graag van alles en nog wat over deelden. Eerst dacht ik nog dat dit kwam omdat ik erbij was; ik wissel daar ook altijd graag van gedachten over. Maar later die avond gaven ze mij aan dat het vaak zo ging. Wat mij opviel, was een enorme betrokkenheid van deze collega’s. Ook hoorde ik veel goede ideeën. Ze spraken met zoveel passie – en uiteraard soms frustratie – dat ik het zonde vond dat er zo weinig met hun inbreng gedaan werd. Ik was niet de enige: “Hadden wij maar eens een managementteam dat ons de ruimte gaf. Dat ons het mogelijk maakte om zelf met collega’s verbeteringen op te pakken.”

Ik zie dit nog steeds als een zeer bijzonder moment. Voor mij betekent het namelijk veel over hoe ik naar organisaties kijk en welke rol ik bij organisatieontwikkelingtrajecten kies. Mede door dit specifieke voorbeeld geloof ik er sterk in dat de basis voor waardecreatie in een organisatie bijna altijd aanwezig is. Elementen en perspectieven dienen uiteraard nog gedeeld en gecombineerd te worden en dat vraagt tijd en sturing, maar een positieve basis voor een nieuwe toekomstrichting is er bijna altijd.

Synergie tussen klanten, organisaties en medewerkers

Als alles klopt, lijkt het soms allemaal zo eenvoudig, vooral achteraf. Zoals het Nederlands elftal dat wereldkampioen voetbal in 2022 wordt. Jaren later zei iedereen nog: “Alles klopte gewoon!” Sorry, ik liet mij even verleiden tot een toekomstdroom, maar och wat zou het mooi zijn…

Dit voorbeeld geeft echter precies aan hoe ik naar organisaties kijk: iedereen voelt het als het klopt. Voor mij is een organisatie een ‘concept’: iets dat goed voelt en goed werkt voor alle belanghebbenden. Medewerkers gaan fluitend naar hun werk, kunnen er hun ei in kwijt en zorgen samen met collega’s voor een prachtig product en krijgen dus waardering, want klanten zijn doorgaans tevreden. Ook efficiënte inzet van middelen is daarbij een manier waarop de performance van een organisatie kan toenemen en naar verwachting zullen de resultaten van deze organisatie dan ook verbeteren. Een prachtig kloppend geheel!

Toch ziet het leven er niet altijd zo uit. En misschien maar goed ook. Een mens heeft uitdagingen nodig. Anders kan hij ook niet zichtbaar maken wat er in zijn potentie zit. Net als een mens heeft een organisatie min of meer levensfases, waarin er geleerd en vervolgens bereikt wordt. Maar dat maakt niet dat het makkelijk is. Mensen, of het nou medewerkers, klanten of leveranciers zijn, veranderen, omstandigheden ook. Organisatie-, afdelings- en persoonlijke belangen lopen dwars door elkaar heen. Iedereen kan dus in bepaalde levensfases van een organisatie het ‘concept’ van de organisatie anders zien. Ieder heeft daarvoor zijn eigen waarheid, zijn eigen perspectief. En dus moeten organisaties daarmee omgaan en evolueren. Maar oei, wat ligt daar een mooie uitdaging! Iedereen wil toch dat ‘zijn’ elftal, zijn organisatie, de volgende keer kampioen wordt?